Liturgie kerkdienst

• 26 januari

  
  Psalm 139, 1, 2 en 8
  
  Lied 517, 1, 2 en 3.
  
  Kyrie: gezang 299d ( alleen kyrie – n.b. elke regel wordt 2x gezongen 1x voorzang van voorganger; herhaling- gemeente )
  Gloria-lied: psalm 150a, 3 en 4.
  Lezing: O.T. Jesaja 49, 1-7.
  Lied 176, 1 en 2.
  Lezing N.T. Evangelie van Mattheus 4, 12-22
  Acclamatie: gezang 368c - Doe lichten over ons uw aangezicht.
  ( graag 1x voorspelen; daarna 2x zingen )
  Lied 531, 3
  Lied 418, 2 en 4.
  Lied 415, 3.
  
  

• 19 januari - preek oecumenische dienst in de Basiliek

  
  
  Oecumenische viering zondag 19 januari 2020 ?
  Handelingen 17: een verhaal met uitdagingen voor ons nu, die ik in de preek ook benoemen wil gemeente van Christus,
  Buitengewoon.. vriendelijk, is het thema van deze gebedsweek voor de Eenheid van alle Christenen. Misschien wel een bemoedigend thema als het morgen ‘Blue Monday”, blauwe maandag, blijkt te zijn. De zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar.. Het helpt vast als we dan extra vriendelijk proberen te zijn. Als we vriendelijkheid geven, maar ook ontvangen.
  
  We hoorden in de lezing over een heftige zeereis en schipbreuk. De apostel Paulus (als gevangene, op weg naar de keizer in Rome) is een van de 276 opvarenden samen met de evangelist Lukas, die het verhaal opschrijft.
  Ik weet niet of u wel eens een storm op zee hebt meegemaakt, maar dat is geen pretje.
  En dit duurt dan ook nog eens niet een halve dag, zoals ik zelf eens meemaakte, maar ruim 14 dagen!
  
  We begonnen te lezen in vers 18: ‘Het geweld van de storm was zo groot, dat ze de volgende dag een deel van de lading overboord gooiden.
  De dag daarna gooien ze ook nog de scheepsuitrusting overboord.. “dagenlang” waren de zon noch de sterren te zien, en bleef de storm in alle hevigheid woeden. Zodat we (ook Lukas, schrijver v h boek Handelingen en reisgenoot van Paulus) tenslotte alle hoop op redding verloren.’
  
  Stel je eens voor dat je in zo’n hevige storm terecht komt. Zwart als de nacht is het, zowel ‘s nachts als overdag! Iedereen vreest voor zijn leven.
  Wanhoop overal. Alles wat niet echt nodig is wordt overboord gegooid in een poging het schip lichter te maken. Het doolt stuurloos rond.
  Ze hebben geen idee waar ze zijn en we horen ‘zodat we ten slotte alle hoop op redding verloren’.
  
  Dan staat Paulus op! ‘Had maar naar mij geluisterd, dan waren we op Kreta gebleven! Dan waren ons deze moeilijkheden bespaard gebleven en was er niets verloren gegaan. Maar toch roep ik jullie op om moed te houden, want niemand van jullie zal omkomen, alleen het schip zal verloren gaan.
  De afgelopen nacht werd ik namelijk bezocht door een engel van de God aan wie ik toebehoor en die ik dien. Hij zei: Wees niet bang, Paulus, want je moet voor de keizer verschijnen, en daarom heeft God je in zijn goedheid het leven van alle opvarenden geschonken.’
  Houd dus moed, mannen, want ik stel vertrouwen in God en verwacht dat het zo zal gaan als me gezegd is. We zullen stranden op een of ander eiland’.
  
  Stel het je voor. Midden in die angst en hopeloosheid staat Paulus op en spreekt vrijmoedig over een bijzondere geloofs-ervaring van die nacht.
  Een engel was bij hem gekomen en had hem gezegd niet bang te zijn, maar moed te houden. Paulus zou veilig aan land komen, en met hem zou God ook álle opvarenden bewaren. Niemand zou omkomen. Paulus spreekt vrijuit en moedig.
  Waarschijnlijk waren hij en Lukas een van de weinigen die in God en in Jezus geloofden. Hij zegt het mooi: Ik werd bezocht door een engel van de God die ik toebehoor en die ik dien….
  
  Uitdaging 1: *Misschien ook voor óns een goede manier om zo over ons geloof in God te spreken. “De God die ik toebehoor en die ik dien…”Wij zijn niet van onszelf, maar we behoren toe aan God de Heer.. Hem mogen we dienen. De nadruk ligt dan ook niet zo op dat ‘ik’ het ben die geloof, maar dat ik toebehoor aan Iemand anders…
  Het allermooiste echter is misschien wel dat Paulus hier deze mensen die in doodsangst zijn, moed inspreekt! Hij geeft hen een boodschap van de Heer door! ‘Maar toch roep ik jullie op om moed te houden! (vs 22) En nog eens: Houd dus moed! (vs 25) Want ik stel vertrouwen op God en verwacht dat het zo zal gaan als me gezegd is!’
  
  Waarschijnlijk waren Paulus en Lukas evenzeer bang. De engel zegt namelijk tegen Paulus: ‘wees niet bang, Paulus!’ Paulus grijpt moed en geeft die boodschap van hoop door aan de andere opvarenden. Hij moest zich daarvoor wel kwetsbaar opstellen, want spreken over God te midden van mensen die niet in Hem geloven is niet makkelijk. Maar de boodschap van de hoop op Redding mocht verder verteld worden.
  Hij zegt er nog maar eens bij: ‘Want ik stel mijn vertrouwen in God en verwacht dat het zo zal gaan als me gezegd is..’
  
  *Als ik dat doortrek naar ons nu: Hoe kunnen wij moed grijpen, wanneer we in moeilijke en lastige omstandigheden terecht komen?
  Kunnen wij de stem van de Heer horen, die belooft: Ik ben met je, alle dagen? Wees niet bevreesd! (uitdaging 2)
  
  En ook: kunnen en durven wij ánderen te bemoedigen die het moeilijk hebben? Kunnen we hen deze boodschap van Gods nabijheid doorgeven?
  Dat God met hen wil zijn, alle dagen? Dat ook zij Hem mogen toebehoren? Deze God die redt? Die redding schenkt?! “Ik roep je op om moed te houden!” Wij zijn getuigen van HOOP in een wereld die verscheurd wordt, door wantrouwen, angst, vijandigheid etc!
  
  *Paulus zegt: want ik stel vertrouwen in God en verwacht dat het zal gaan als me gezegd is.. (vs. 25b) Hoe kunnen wij, voor t eerst of misschien weer opnieuw, vertrouwen leren stellen op God? En daarover ook spreken? Niet bang te zijn? Ons niet te schamen? (Hierin klinkt een 3e uitdaging!)
  De situatie verandert overigens niet onmiddellijk voor Paulus en zijn metgezellen op zee. ‘Toen de 14e nacht aanbrak (vs. 27) waren we nog steeds op drift in de ADRIATISCHE ZEE’…
  Ondanks de moedgevende boodschap van Paulus, zal de spanning nog steeds in de lucht gehangen hebben. De bemanning wil stiekem het schip verlaten, maar Paulus merkt het en zegt tegen de leidinggevende dat ze dan niet gered zullen worden. Ze moeten blijven , en weer is het Paulus die (in naam van de Heer en geleid door de Geest mogen we zeggen) een nuchter en praktisch voorstel doet.
  Al weken hadden ze niet gegeten, en nu spoort Paulus iedereen iets te eten. ‘Dat zal bijdragen aan jullie redding, niemand van jullie zal een haar worden gekrenkt! (34)’
  Toen hij dat gezegd had, nam hij een stuk brood, dankte God in aanwezigheid van allen, brak het brood en begon te eten. Dat gaf de anderen moed, zodat ook zij gingen eten.’ (vs. 35,36,37)
  
  Ik ben opnieuw geraakt door de moed van Paulus. In geloof en vertrouwen geeft hij deze praktische en verstandige aanwijzing om allemaal iets te eten.
  Te midden van de 274 mensen die waarschijnlijk niet (of anders) in God geloofden, gaat Paulus staan om te bidden voor het eten.
  Om God te danken! breekt Hij het brood en begint te eten, waardoor de anderen moed krijgen om dat ook te doen. Het lijkt voor ons bijna op iets van Eucharistie of Avondmaal, maar dat is toch niet waarschijnlijk, aangezien het geen christelijke gemeenschap is.
  
  Paulus schaamt zich het evangelie niet. Maar op een heel praktische en concrete manier laat hij zien dat er Iemand aan wie hij toebehoort en die boven Hem staat. Hij laat opnieuw daadwerkelijk zien dat hij zijn vertrouwen op de Heer stelt!
  *De hele situatie laat zien hoe God Paulus gebruikt om iets van Hem te laten zien. Hoe groot de nood ook is! (4e uitdaging!)
  Dat laat zien dat God ménsen, ook óns, gebruikt op de plaats waar we zijn. Op de plaats waar we wonen, of werken. Leerling (getuige) zijn van Hem is geen onmogelijke opdracht, maar is heel dichtbij.
  Gewoon waar we zijn… en bidden om moed en vertrouwen. Eerst voor ons zelf, maar ook om dat uit te dragen, heel praktisch, in woord en daad.
  Laten ook wij dat leren! Uit te komen voor wat we geloven. Niet bang te zijn om te bidden voor het eten, ook niet waar anderen bij zijn.
  Niet bang te zijn over Hem te spreken. Te vertellen van wat ons raakt, van wat ons drijft!
  
  Nadat ze gegeten hebben, gooien ze de rest van het graan overboord om het schip lichter te maken. Uiteindelijk loopt het schip op een zandbank, en krakt doormidden. De centurio geeft opdracht dat eerst degenen die kunnen zwemmen van boord gaan, en dan de anderen, op planken of stukken wrakhout.
  Het gaat zoals de Heer het Paulus had gezegd. Iedereen komt behouden aan wal. Alleen het schip is kapot.
  
  Wanneer ze veilig en wel aan land zijn gekomen, blijkt dat ze op het eiland Malta zijn aangespoeld. Na de traumatische strijd en storm op zee, ontvangt de plaatselijke bevolking hen hartelijk. Dat wordt omschreven met:
  ’buitengewoon vriendelijk’. (28:2) Ze worden verwelkomd, een vuur wordt aangestoken, om deze ‘bootvluchtelingen’ te verwarmen.
  Bijzonder dat ze zo vriendelijk, buitengewoon vriendelijk ontvangen worden. Het laat medemenselijkheid zien, een grote medemenselijkheid, ontferming over zwakken en vreemden. Daarin stelt dit verhaal ons ook voor de 5e uitdaging.
  
  * Hoe laten wij ‘buitengewone vriendelijkheid’ zien? En dan mag het gaan zowel om mensen dichtbij, als mensen verder weg. We zijn geroepen om in Jezus’ naam vriendelijk te zijn, mensen te helpen, te steunen als dat mogelijk is. Ieder heeft hier een eigen verantwoordelijkheid.
  We moeten zien wat mogelijk is en haalbaar. Op welke manier kunnen ook wij ‘buitengewoon vriendelijk’ zijn? Om ook zo getuige te zijn van God, niet alleen met het woord maar ook metterdaad!
  
  Tot slot: nog een laatste toepassing. Als mensen gaan wij onze weg door het leven. Soms in voorspoed, soms ook in tegenspoed.
  Deze momenten wisselen zich af.
  We kunnen ons leven vergelijken met een bootje…dat vaart op de zee van het leven, op de levenszee. De zee is groot. Ons bootje is klein, is wankel.
  We trotseren de golven, maar ontkomen soms ook niet aan een storm. Soms vrezen we voor ons leven. Soms ontbreekt ons de moed.
  Zien we het niet meer zitten!
  Soms besteden soms veel tijd en moeite ons bootje in evenwicht te houden. Dan vrezen we dat we overboord slaan, en verdrinken.
  We mogen weten dat we in deze strijd, op deze tocht in ons bootje op de zee die leven heet, we een Heer hebben die ook Heer is over het water, over de storm. Die ons redden wil.
  Wij kunnen het stuur van onze boot, het roer, aan Hem toevertrouwen. Hij is de gids, Hij kent de weg. In zijn genade wil Hij ons behoeden en bewaren.
  En ons uiteindelijk thuis brengen, veilig thuisbrengen. Een ouder lied zegt: Scheepke onder Jezus hoede, met de kruisvlag hoog in top…
  Laten we ons vertrouwen op de Heer stellen. Moed vatten, en hoop houden! Door Christus onze Heer! Amen.
  
  

• 12 januari

  
  Psalm 25a
  Lied 356
  Lied
  Lezing NT: Mattëus 3: 1-6 en 13-17
  Lied 524
  EL
  EL 212
  Lied 418: 1
  

• 05 januari

  
  Psalm 91: 1 en 2
  Lied 913 vers 1,2,3
  Lied 885
  1e lezing Deuteronomium 30: 11-20 (Willibrord vertaling 2012)
  Lied 316 vers 1 en 4
  2e lezing Romeinen 10: 6 tot en met 11 (NBV)
  Mattheus 2: 1-3 (NBV)
  Lied 518 vers 1 en 2
  EL 167 (Nederlands)
  EL 376
  EL 381: vers 1 en 3
  Lied 416: 1,2,3
  Lied 416:4
  
  

• 31 december

  
  Psalm 92: 1,2,3 Waarlijk, dit is rechtvaardig
  90a O God, die droeg ons voorgeslacht
  Schriftlezing: Psalm 119: 33-40
  Lied 512
  Lied 800: 1,2,3
  EL 327a Tel uw zegeningen
  EL 222
  Stil gebed en Luthers Avondgebed 202 (gesproken)
  Lied 248
  EL 79:1 Vrede zij u
  
  

• 28 december

  
  Lied 93
  Lied 513
  Lied 489
  Eerste lezing: Lucas 2 vers 25 t/m 38 (door lector)
  Lied: 517 vers 1 t/m 3
  Tweede lezing: Gedicht van Gabriël Smit: De opdracht in de tempel
  (door voorganger)
  Lied: 159 a
  Lied 511 vers 1, 2, 5 en 7
  Zingen 415: 3
  
  

• 25 december

  
  Psalm 98 vers 1 en 3
  Lied 477 : 1,2,3
  Koor: Over de heuvels
  Koor: Wij trekken in een lange stoet
  
  Lezing Hebreeën 1 vers 1 tot en met 6
  11Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, 2maar nu de tijd ten einde loopt heeft hij tot ons gesproken door zijn Zoon, die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie hij de wereld heeft geschapen. 3In hem schittert Gods luister, hij is zijn evenbeeld, hij schraagt de schepping met zijn machtig woord; hij heeft, na de reiniging van de zonden te hebben voltrokken, plaatsgenomen aan de rechterzijde van Gods hemelse majesteit, 4ver verheven boven de engelen omdat hij een eerbiedwaardiger naam heeft ontvangen dan zij. 5Tegen wie van de engelen heeft God immers ooit gezegd: ‘Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt’? Of: ‘Ik zal een vader voor hem zijn, en hij voor mij een zoon’? 6Maar wanneer hij de eerstgeborene de wereld weer binnenleidt, zegt hij: ‘Laten al Gods engelen hem eer bewijzen.’
  
  Koor: In dulci jubilo (lied 471)
  
  Lezing Lucas 2: 6-20
  6Terwijl ze in Bethlehem waren, brak de dag van haar bevalling aan, 7en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad.
  8Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. 9Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. 10De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: 11vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de messias, de Heer. 12Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ 13En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden:
  14‘Eer aan God in de hoogste hemel
  en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’
  15Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’ 16Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag. 17Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd. 18Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, 19maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. 20De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
  
  Lied 507
  Zingen Ik kniel aan uwe kribbe neer (Lvk 141)
  Koor: Go tell it on the mountain
  Lied 474
  Ere zij God
  

• 24 december

  
  Kerstnachtdienst
  
  THEMA VAN DE DIENST:  ‘Het is maar hoe je het bekijkt!’
  
  Voorganger: Ds. Harm-Jan Inkelaar
  M.m.v. het Protestants Kerkkoor Oudenbosch o.l.v. Ger Blok
  Orgel: Hans de Gruyter
   
  WELKOM EN MEDEDELINGEN
  
  KOOR: Stil in die Nacht
  
  BEMOEDIGING EN GROET
  
  ZINGEN: Lied 481
  
  1
  Hoor, de engelen zingen de_eer
  van de nieuw geboren Heer!
  Vrede op aarde, 't is vervuld:
  God verzoent der mensen schuld.
  Voegt u, volken, in het koor,
  dat weerklinkt de hemel door,
  zing met algemene stem
  voor het kind van Bethlehem!
  Hoor, de engelen zingen de_eer
  van de nieuw geboren Heer!
  
  2
  Hij, die heerst op 's hemels troon,
  Here Christus, Vaders Zoon,
  wordt geboren uit een maagd
  op de tijd die God behaagt.
  Zonne der gerechtigheid,
  woord dat vlees geworden zijt,
  tussen alle mensen in
  in het menselijk gezin.
  Hoor, de engelen zingen de eer
  van de nieuw geboren Heer!
  
  3
  Lof aan U die eeuwig leeft
  en op aarde vrede geeft,
  Gij die ons geworden zijt
  taal en teken in de tijd,
  al uw glorie legt Gij af
  ons tot redding uit het graf,
  dat wij ongerept en rein
  nieuwgeboren zouden zijn.
  Hoor, de engelen zingen de eer
  van de nieuw geboren Heer!
  
  KOOR: Zum Eingang
  
  GEBED
   
  EERSTE LEZING: Prediker 1: 8-14
  
  8Alles is vermoeiend,
  zozeer dat er geen woorden voor te vinden zijn.
  De ogen van een mens kijken, en vinden geen rust,
  zijn oren horen, en ze blijven horen.
  9Wat er was, zal er altijd weer zijn,
  wat er is gedaan, zal altijd weer worden gedaan.
  Er is niets nieuws onder de zon.
  10Wanneer men van iets zegt: ‘Kijk, iets nieuws,’
  dan is het altijd iets dat er sinds lang vervlogen tijden is geweest.
  11De vroegere generaties zijn vergeten,
  en ook de komende zullen weer worden vergeten.
  12Ik, Prediker, was koning van Israël in Jeruzalem. 13Ik heb met heel mijn hart elke vorm van wijsheid onderzocht, want ik wilde alles wat onder de hemel gebeurt doorgronden. Het is een trieste bezigheid. Een kwelling is het, die de mens door God wordt opgelegd. 14Ik heb alles gezien wat onder de zon gebeurt, en vastgesteld dat het niet meer is dan lucht en najagen van wind.
  
  ZINGEN: Lied 825: 4, 7 en 8
  
  4
  Hij meet ons tijd en ruimte toe
  genoeg om Hem te vinden.
  Hij kent ons toch, Hij weet toch hoe
  wij tasten in den blinde
  naar Hem, uit wie ons leven is.
  Eens treedt Hij uit de duisternis
  en noemt ons zijn beminden.
  
  7
  Want Hij die zozeer anders is
  dan al wat wij vereren,
  verscheen in de geschiedenis,
  God zelf, de Heer der heren.
  De eeuwen der onwetendheid
  zijn om, - het is de hoogste tijd
  tot Hem ons te bekeren.
  
  8
  God heeft zich zelf ons toegewend:
  een man verscheen op aarde,
  een mens, in wie Hij onherkend
  zich aan ons openbaarde.
  In Hem als in een tempel heeft
  de God gewoond die eeuwig leeft,
  de Ongeëvenaarde.
   
  TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 2: 6-9
  
  6Toch is wat wij verkondigen wijsheid voor wie volwassen is in het geloof. Het is echter niet de wijsheid van deze wereld en haar machthebbers, die ten onder zullen gaan. 7Waar wij over spreken is Gods verborgen en geheime wijsheid, een wijsheid waarover God vóór alle tijden besloten heeft dat wij door haar zouden delen in zijn luister. 8Geen van de machthebbers van deze wereld heeft die wijsheid gekend; zouden ze haar wel hebben gekend, dan zouden ze de Heer die deelt in Gods luister niet hebben gekruisigd. 9Maar het is zoals geschreven staat: ‘Wat het oog niet heeft gezien en het oor niet heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bestemd voor wie hem liefheeft.’
  
  KOOR: Mary’s Boychild
  
  EVANGELIELEZING: Lucas 2: 1-20
  
  1In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. 2Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. 3Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. 4Jozef ging van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde, 5om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was. 6Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, 7en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad.
  8Niet ver daarvandaan brachten herders de nacht door in het veld, ze hielden de wacht bij hun kudde. 9Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. 10De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: 11vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de Messias, de Heer. 12Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ 13En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden:
  14‘Eer aan God in de hoogste hemel
  en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’
  15Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’ 16Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag. 17Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd. 18Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, 19maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. 20De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
  
  KOOR EN GEMEENTE: Herder in het wijde veld (uit Zingende Gezegend)
  
  1 (Koor)
  Herder in het wijde veld
  Hoor je wat daar wordt verteld?
  In een kribbe in een stal
  Ligt een Lam dat redden zal!
  Herder, ga naar Bethlehem,
  In een stal, daar vind je Hem:
  Christus, als een lam zo klein,
  Christus wil jouw Herder zijn!
  
  2 (Koor)
  Herder, laat je schapen maar,
  Deze nacht dreigt geen gevaar;
  Wees niet bang voor leeuw en beer
  Voor jouw kudde zorgt de Heer!
  Herder, ga naar Bethlehem,
  In een stal, daar vind je Hem:
  Christus, als een lam zo klein,
  Christus wil jouw Herder zijn!
  
  3 (Koor en gemeente)
  Herder in het wijde veld,
  Laat je schapen ongeteld,
  Laat ze slapen, deze nacht,
  God houdt over hen de wacht!
  Herder, ga naar Bethlehem,
  In een stal, daar vind je Hem:
  Christus, als een lam zo klein,
  Christus wil jouw Herder zijn!
  OVERDENKING
  
  ZINGEN: Lied 478
  
  1
  Komt, verwondert u hier, mensen,
  ziet, hoe dat u God bemint,
  ziet vervuld der zielen wensen,
  ziet dit nieuwgeboren kind!
  Ziet, die 't woord is, zonder spreken,
  ziet, die vorst is, zonder pracht,
  ziet, die 't al is, in gebreken,
  ziet, die 't licht is, in de nacht,
  ziet, die t' goed is, dat zo zoet is,
  wordt verstoten, wordt veracht.
  
  2
  Ziet, hoe dat men met Hem handelt,
  hoe men Hem in doeken bindt,
  die met zijne godheid wandelt
  op de vleugels van de wind.
  Ziet, hoe ligt Hij hier in lijden
  zonder teken van verstand,
  die de hemel moet verblijden,
  die de kroon der wijsheid spant.
  Ziet, hoe tere is de Here,
  die 't al draagt in zijne hand.
  
  4
  O Heer Jesu, God en mense,
  die aanvaard hebt deze staat,
  geef mij wat ik door U wense,
  geef mij door uw kindsheid raad.
  Sterk mij door uw tere handen,
  maak mij door uw kleinheid groot,
  maak mij vrij door uwe banden,
  maak mij rijk door uwe nood,
  maak mij blijde door uw lijden,
  maak mij levend door uw dood!
  
  DANK- EN VOORBEDEN, ONZE VADER
  
  KOOR: Gegrüsset seist Du Himmelskind
  Kerstzang
  
  GAVEN
  
  ZINGEN: Lied 483
  
  1
  Stille nacht, heilige nacht!
  Davids Zoon, lang verwacht,
  die miljoenen eens zaligen zal,
  wordt geboren in Bethlehems stal,
  Hij, der schepselen Heer,
  Hij, der schepselen Heer.
  
  2
  Hulploos Kind, heilig Kind,
  dat zo trouw zondaars mint,
  ook voor mij hebt Ge U rijkdom ontzegd,
  wordt Ge op stro en in doeken gelegd.
  Leer me U danken daarvoor.
  Leer me U danken daarvoor.
  
  3
  Stille nacht, heilige nacht!
  Vreed' en heil, wordt gebracht
  aan een wereld, verloren in schuld;
  Gods belofte wordt heerlijk vervuld.
  Amen, Gode zij eer!
  Amen, Gode zij eer!
  
  ZEGEN
   
  ZINGEN: Ere zij God
  
  Ere zij God, ere zij God
  in de hoge, in de hoge, in de hoge.
  Vrede op aarde, vrede op aarde,
  in de mensen een welbehagen.
  Ere zij God in de hoge,
  ere zij God in de hoge.
  Vrede op aarde, vrede op aarde,
  vrede op aarde, vrede op aarde.
  In de mensen, in de mensen een welbehagen,
  In de mensen een welbehagen, een welbehagen.
  Ere zij God, ere zij God
  in de hoge, in de hoge, in de hoge.
  Vrede op aarde, vrede op aarde,
  in de mensen een welbehagen.
  Amen, amen.
  
  

• 21 december

  
  Psalm 24: 1,4
  Lied 452
  EL 434a
  Lezing: Jesaja 7: 10-14
  Psalm 96: 1,6
  Lezing: Matteüs 1:18-25
  Lied 209
  EL 112: 1,2,6,7
  Lied 435: 1,2,3
  

• 15 december

  
  Psalm 33 vers 2 en 8
  Lied 441 vers 1,6,7
  EL 173
  1e lezing Jesaja 35 vers 1-10
  EL 47 : 1 en 3
  2e lezing Mattheus 11 : 2-6
  EL 47 vers 2
  EL 109
  Inleiding H.A.
  Lied 374: 1,2,3,4
  Lied 442 op U mijn Heiland
  Lied 440:1,2,4
  

• 08 december

  
  Psalm 76: 1,2
  Lied 437: 1,2,4,6
  EL 230
  Lezing OT: Jes. 11:1-10
  EL 156
  Lezing NT: Luc. 1:26-33
  Lied 473
  EL 53: 1,6 t/m 10
  EL 382: 1,3
  

• 01 december

  
  Psalm 150: 1
  Psalm 150: 2
  Gloria lied 487: 1, 2 en 3
  Lied 103 E 
  Lezingen:
  Matth. 18: 1 t/m 3
  Matth. 19: 13 t.m 15
  EL 376: 1 en 2
  Lied 706
  Slotlied door Theo en de gemeente zingt het refrein mee: Vertel, vertel...dat vrede mogelijk is....
  Zegen, we zeggen 'amen' en zingen dan lied 416: 4